„Ko suncu prozore zatvara, bolesti vrata otvara”.
Od davnina, ljudi su se radovali kada vide “vatreni” disk visoko na nebu jer im je pružao toplinu i život. Tako na primjer, kod drevnih Grka izrodio se mit da se Apolonova vatrena kočija svakoga jutra probija nebom i donosi planeti životvornu svijetlost. Apolon, sin Zevsa i boginje Leto je zbog toga bio prepoznat kao bog medicine i iscjeljenja.
Naš um i tijelo komuniciraju sa elementima prirode koji mu daju život. Energija koju primamo sa zvijezda je zapravo frekvencija, zbir kodiranih informacija koje komuniciraju sa DNK u našem tijelu. Ona ima iscjeljujući efekat na njega jer ga čisti od nanosa pogrešnih informacija, mutacija i raznih poremećaja (vidljivih simptoma).
Kao jedan od vitalnih elemenata prirode, sunčeva svjetlost je izuzetno zdrava za čovjekovo tijelo i neophodna je za imunitet i odvijanje ključnih bioloških procesa u njemu. Ona puni tijelo korisnim vitaminima i hormonima i zato ima mnoge zdravstvene prednosti. U njemu pokreće sintezu molekularnih procesa koji se već odvijaju u prirodi. Vitamin A, E, lučenje hormona, poput seratonina, endorfina i melatonina koji usporava starenje. Najzad, sunčeva energija u kontaktu sa našim tijelom gradi i vitamin D koji je važan za apsorpciju kalcijuma, fosfora i drugih materija iz sirove biljne hrane koji su neophodni za zdrave kosti, zube i mišiće. Zatim, ona potiče kožu da oslobađa zalihe azotnih oksida, što dovodi do širenja arterija i uravnoteženja krvnog pritiska. To izlaganje zapravo dolazi od UV zraka, a ne od vidljive svijetlosti.
Antibakterijski efekat
Sunčanje kože je jako važno, budući da je veliki broj negativnih bakterija jako osjetljiv na ultraljubičasto zračenje. U 19. vijeku svijetlost sunca je zato pronašla primjenu u dezinfekciji operacionih prostorija, kao i uspješnom zacijeljivanju otvorenih rana, opekotina, krvarenja, infekcija pluća, posebno tuberkuloze. Na primjer, osobe sa tuberkulozom svih uzrasta bile bi poslate da se odmaraju na sunčanim mjestima i zatim bi se vraćale dobrog zdravlja. Fototerapija se zato brzo pojavila kao medicinski tretman ne samo za tuberkulozu, već i za reumatske poremećaje, dijabetes, giht, hronične čireve i rane. Posebno u toku Prvog svijetskog rata, otvarane su posebne bolnice koje su uz zrake Sunca uspijevale da sačuvaju ozbiljno ozlijeđene udove od razvoja tetanusa, gangrene i neminovne amputacije.
Ovdje je važno naglasiti da osobe kod kojih se zbiva sporo zarastanje rana imaju nedostatak vitamina D.
Proizvodnja vitamina D
Navedeni vitamin se prirodno pravi kada koža apsorbuje svijetlost. Izlaganje ultraljubičastom B zračenju (280 – 315 nm) uzrokuje da koža proizvodi vitamin D koji je esencijalan za zdravlje kostiju i sprečavanje rahitisa, usporavanja rasta, osteroporoze, reumatoidnog artritisa, povijenih nogu, zatim multiple skleroze, bolesti jetre, dijabetesa tipa 1, gojaznosti, inflamatorne bolesti crijeva. Tako da, nivo količine vitamina D putem Sunca posebno je važan kod djece u razvoju, jer bez dovoljno tog vitamina, kosti i mišići se ne mogu pravilno formirati.
Kada nema dovoljno vitamina D, ne može se odvijati prikladna apsorpcija minerala iz crijeva, i tada inteligencija tijela je primorana da ih uzima iz kostiju, što zatim dovodi do navedenih negativnih tjelesnih reakcija, a posebno do fraktura i bola u kostima, zatim fibromijalgije – nedefinisanih bolova u mišićima i zglobovima, kao i umanjenja mišićne snage, lakog zamaranja.
Tako da, sinteza tog vitamina putem svijetlosti je vitalna da bi se svi metabolički procesi u tijelu odvijali u harmoniji.
Kako se to zbiva? Ukratko, holesterol se pretvara u pro-vitamin D3 a on u vitamin D3 u koži, i zatim prenosi u krvotok. Kada dođe u jetru, vitamin D postaje kalcitriol – aktivni oblik vitamina D. Kalcitriol se zatim vezuje za receptore vitamina D u kompletnom tijelu.
Najzad, efikasnost proizvodnje zavisi od broja UVB fotona koji prodiru u kožu, što je proces koji se može ograničiti odjećom, viškom tjelesne masti, kremom za sunčanje i pigmentom kože melaninom. U tom kontekstu, u toku ljeta, važno je imati na umu da sunčevi zraci moraju prodrijeti u golu kožu pod što većim uglom i da nanošenje kreme za sunčanje preko kože sprečava proizvodnju vitamina D. Naprotiv, hemikalije iz farmaceutskih krema za sunčanje sa zaštitnim faktorom mogu preko pora zatrovati krv i uzrokovati nepravilnosti u prenosu hormona.
Tako da, pored unaprijeđenja zdravlja kostiju i bolje sinteze kalcijuma, magnezijuma, cinka i fosfora, u poslijednoj deceniji naučnici su povezali vitamin D sa mnogim funkcijama u kompletnom tijelu, a posebno mozgu. Otkriveno je da uz njegov rast kognitivne funkcije se povećavaju i da sunčeva svijetlost može da podstakne rast nervnih ćelija u hipokampusu, koji je dio mozga odgovoran za formiranje, organizovanje i skladištenje sjećanja.
15 minuta na suncu je dovoljno za njegovu optimalnu dnevnu proizvodnju, međutim za to je potreban nesmetan i direktan kontakt sa golom kožom i što oštriji ugao padanja sunčevih zraka na nju, kada je kulminacija Sunca u odnosu na Zemlju najveća (između 11 – 13h).
UV zraci i multipla skleroza
Postoje relevantni naučni dokazi da visoki nivoi vitamina D usled izlaganja UV zracima, mogu smanjiti rizik od razvoja multiple skleroze i da život na geografskoj širini iznad 37° povećava rizik od razvoja MS tokom života za više od 100%.
Veza sa očima
Mrežnjača oka omogućava da krv direktno dođe u kontakt sa sunčevom svijetlošću. Putem optičkih nervnih završetaka ona podstiče epifizu (tzv. pinealna žlijezda) u mozgu i napaja je neophodnom energijom. A zatim, kada padne mrak, ona započinje sa lučenjem melatonina koji nam omogućava dugo i mirno spavanje i prikladnu regeneraciju organizma. Sunčeva svijetlost i mrak tako omogućavaju prikladan ritam koji zatim pokreće oslobađanje hormona u mozgu koji umanjuju reaktivnost na stres.
Tako da, gledanjem u sunce pri izlasku i zalasku mi zapravo stimulišemo kompletan endokrini sistem u tijelu (hipotalamus, hipofizu, tiroidnu i paratiroidnu žlijezdu, nadbubrežnu žlijezdu, reproduktivni organ) i ubrzavamo lučenje hormona.
Da podsjetim, hormoni predstavljaju važne hemijske veze koje tijelo proizvodi kako bi se informacije prenosile između ćelijskih stanica i time koordinirale vitalne funkcije u tijelu. Tako da žene koje imaju problema sa hormonima, štitnom žlijezdom, nesanicom, raspoloženjem – zasigurno imaju nedostatak kontakta očiju sa sunčevom energijom.
Kontaktom očiju sa Suncem, oni se izlučuju u krv iz epifize u mozgu koja je jako važna za vitalnost. Takođe imunitet direktno zavisi i od rada hipofize, a njen rad od UV zračenja koje prima preko očiju.
Za nedostatak kontakta očiju sa sunčevom energijom su svakako zaslužne naočare za sunce čijom se pretjeranom upotrebom oštećuje vid, pa tako osoba narušava imunitet i zdravlje. Njima zapravo sprečava njeno tijelo da komunicira sa frekvencijama prirode koje mu daju život. Svaka boja je odredena elektromagnetna frekvencija, a rad svih vitalnih organa vezan je za boje, za elektromagnetne frekvencije. Na toj ideji se koristi i “terapija bojama”.
U tom kontekstu, drevni Grci su prvi počeli sa teorijom i praktičnom primjenom sunčeve terapije u gradu Heliopolisu, u kojem su postojali hramovi za iscjeljivanje. Oni su koristili sunčevu svijetlost koju su zatim raslojavali na spektralne frekvencije (boje), i uspješno ih koristili za konkretne zdravstvene izazove poput problema sa vidom, astmom, išijasom, upalnim stanjima kože kao što su psorijaza, ekcemi, akne, otekline i nadutost. U novijem vremenu, Svijetska zdravstvena organizacija (SZO) je potvrdila navedene efekte.
Melatonin
Kada sunčeva svijetlost prodre u oči, poruka se šalje epifizi u mozgu i počinje proizvodnja melatonina. Upravo zato, svakodnevni boravak na suncu, njegov kontakt sa očima će koristiti tijelu da ga prirodno i nesmetano pravi. Kada su ljudi ujutru izloženi jakoj sunčevoj svijetlosti, njihova noćna proizvodnja melatonina se odvija brže, posebno ako spavaju u potpunom mraku. Tako da ti ekstremi su zapravo povoljni za njegovo lučenje. U toku dana što više svijetla, a u toku noći što više mraka. Takvi ritmovi drastično povećavaju nivo lučenja melatonina i zatim mogu dovesti do poboljšanja raspoloženja, energije i kvaliteta sna.
Najzad, ako osoba ostaje budna i nakon sumraka, noćna proizvodnja melatonina počinje značajno da se umanjuje. Naočare za sunce zato posebno remete taj ritam melatonina, jer u toku dana ograničavaju očima prijem sunčeve svijetlosti u njenoj punoći. Iz istih razloga, prilično je važno da ljudi koji rade u zatvorenim prostorima povremeno izlaze napolju na direktno sunce.
Seratonin
Sunčeva svijetlost tako daje signale mozgu da bude budan i koristi umu da se osjeća živahnije i energičnije. Uz nju se proizvodi i važan hormon Seratoni, poznatiji kao „hormon sreće“ koji podiže raspoloženje i pomaže osobi da se osjeća smireno i usredsređeno, a koji se normalno proizveden tokom dana, samo u mraku pretvara u melatonin. On umanjuje depresiju, anksioznost, napade panike, poremećaje u vidu hiperaktivnosti i nedostatka pažnje. Odličan je i za umanjenje nivoa stresa i reaktivnosti. Za borbu protiv sezonskog afektivnog poremećaja, oblika depresije izazvane promjenom godišnjeg doba.
Najzad, bez izlaganja suncu, nivoi seratonina takođe opadaju. Nedostatak sunčeve svijetlosti tako može imati negativne efekte na tijelo i um, posebno tokom zimskih mjeseci, kada su dani kraći.
Endorfin
Kroz naučne reference ultraljubičasta radijacija povećava nivoe prirodnih opijata zvanih endorfini u krvi. Melanociti u ljudskoj koži izražavaju potpuno funkcionalan sistem receptora za endorfin i ukazuju da je kožni pigmentni sistem važan element koji reaguje na stres.
Sunce i autoimune bolesti
Mnoge naučne studije poput – Cancer Research iz 2005. – ukazuju da Izloženost UVB (280 – 315 nm) i UVA (315-400 nm) zračenju može imati direktne imunosupresivne efekte kroz regulaciju citokina i uvećanu aktivnost T regulatornih ćelija koje zatim uklanjaju samoreaktivne T ćelije. Zatim, tokom sunčanja oslobađa se i hormon Alfa melanocit koji ograničava oksidativna oštećenja DNK i povećava popravku gena, čime smanjuje rizik od melanoma.
Sunce i rak
Korisno je navesti da intenzitet UVB zračenja opada sa povećanjem geografske širine i da uvećava rizik od umiranja od Hočkinovog limfoma, kao i raka kože, pluća, dojke, jajnika, debelog crijeva, pankreasa, prostate i drugih karcinoma, u poređenju sa životom na nižim geografskim širinama.
Umjerena količina sunčevih zraka tako ima preventivne prednosti kada je u pitanju rak.
„Medicus curat, natura sanat. (Ljekar liječi, priroda izliječi)
Nažalost, moderna medicina udružena sa farmacijom misli da može da „liječi“ različite simptome u umu i na tijelu, a zaboravlja da je zdravlje komunikacija, a bolest nedostatak komunikacije – posebno sa elementima prirode. Svi farmaceutski “lijekovi” zapravo prave interferenciju u organizmu, prekidaju komunikaciju nervnih ćelija i tkiva u njemu. Uklanjanju simptome što je beskorisno, ali ne i uzroke. Najzad, sve veći dokazi o korisnim efektima izlaganja UV zracima doveli su u pitanje paradigmu zaštite od sunca koja je preovladavala decenijama od strane farmakološke industrije, i bila zasnovana na pristrasnosti, zbunjivanju i strahu.
Organizam se uvijek sam iscjeljuje. Naš prirodni imunitet je najsavršeniji inteligentni proces u organizmu. Sve što treba je uvesti ga u prikladan ritam i komunikaciju sa elementima prirode, i ukloniti mu interferencije na energetskom, misaonom, emotivnom i najzad, tjelesnom nivou.
Autor: Ivan Mirković
){kind=link}